21-23/9

Γράμμος. Κάμενικ (2.042μ.) – Πυρσόγιαννη (διάσχιση). Πεζοπορίες: Λουτρά Αμάραντου – Μονοπάτι των πέτρινων γεφυριών. Χαμάμ στα ατμόλουτρα του Αμαράντου. Ι.Μ.Μολυβδοσκέπαστης.

Στα μονοπάτια του «άγνωστου» Γράμμου.

*Οι εύκολες πορείες προτείνονται για αρχαρίους

Παρασκευή: Αναχώρηση στις 16:00 για τα Λουτρά Αμαράντου Κόνιτσας (1.250μ.),  όπου θα γίνουν όλες οι διανυκτερεύσεις σε ξενώνα ή σε στεγασμένο χώρο με υπνόσακο ή σε σκηνές Στα Λουτρά λειτουργεί φυσικό χαμάμ (ατμόλουτρο).

Σάββατο: Δύσκολη πορεία: Αναχώρηση το πρωί από τα Λουτρά Αμάραντου (1.250μ.), αρχικά από δασικό δρόμο και μετά από ανηφορικό μονοπάτι που εναλλάσσεται με δρόμο μέχρι το υψόμετρο των 1600μ. και μετά συνεχίζει σε με μεγαλύτερη κλίση και με εναλλαγές από δάσος οξιάς και δρυός μέχρι τον αυχένα της ψηλότερης κορυφής του Κάμενικ (2.042μ.) Στην κορυφή μπορούμε να απολαύσουμε την θέα στα γύρω βουνά, τον Σμόλικα, την Τύμφη, την Τραπεζίτσα κλπ. Πάνω στην κορυφή υπάρχει παλιό γκρεμισμένο στρατιωτικό φυλάκιο και μπορεί να βρούμε και διάφορα υπολείμματα από της σφοδρές μάχες που έλαβαν μέρος στην περιοχή στο εμφύλιο πόλεμο. Στην συνέχεια θα γίνει διάσχιση της κορυφογραμμής των συνόρων και κατάβαση από τις κορυφές Γκόλιο (1.919μ.), Καρδάρι (1.955μ.) και κατάληξη στο χωριό Πυρσόγιαννη (850μ.), σημαντικό μαστοροχώρι, χτισμένο αμφιθεατρικά στις πλαγιές του Γράμμου. Σε όλη τη διαδρομή η εναλλαγή του τοπίου είναι εντυπωσιακή, από το δάσος με πεύκα και έλατα στο αλπικό τοπίο της κορυφής Κάμενικ και από το πυκνό παρθένο δάσος οξιάς στα ομαλά λιβάδια του Γκόλιο –Καρδάρι Ω.Π.: 8-9, Υ.Δ.: +800 -1.182, Β.Δ.: 2.

Εύκολη Πορεία: Ανάβαση στις κατάφυτες πλαγιές του Κάμμενικ μέχρι την αλπική ζώνη του βουνού μέσα από πυκνό δάσος. Το μονοπάτι της επιστροφής περνά από άλλο τμήμα του βουνού συναντώντας στη διαδρομή ημιαλπικές λίμνες και στην συνέχεια καταλήγει στα Λουτρά Αμαράντου (κυκλική) Ω.Π.: 3.30-4.30, Υ.Δ.: 300, Β.Δ.: 1 . Επίσκεψη με το πούλμαν στην Πυρσόγιαννη, ονομαστό μαστοροχώρι με τα γραφικά καλντερίμια, τα πετρόχτιστα αρχοντικά σπίτια, τις περίτεχνες εξώπορτες και τις πέτρινες βρύσες. Υπάρχουν πέτρινα σπίτια, από το 1750 σύμφωνα με τις εντοιχισμένες κτητορικές επιγραφές, διώροφα ή και τριώροφα και με ενδιαφέρουσες λιθανάγλυφες παραστάσεις στους τοίχους τους. Σημαντικές εκκλησίες όπως ο Άγιος Νικόλαος (1772), τρίκλιτη βασιλική με πυργοειδές καμπαναριό και περιστύλιο χαγιάτι, είναι ο παλιότερος ναός του χωριού. Αξιόλογες είναι επίσης και οι εκκλησίες του Αγ. Αθανασίου (1864), του Αγ. Μηνά (1853), η Παναγιά (1867) και η Ανάληψη. Το Εθνολογικό Μουσείο Ηπειρωτών Μαστόρων στεγάζεται  στο πέτρινο κτίριο του παλαιού σχολείου της Πυρσόγιαννης, φιλοξενεί φωτογραφίες, σχέδια, αποτυπώσεις, χαρτογραφήσεις, καθώς και σπάνιο υλικό που αφορά τη μυστική γλώσσα των Μαστόρων, τα λεγόμενα «Κουδαρίτικα», τα δρομολόγια, τα εργαλεία, τα συμφωνητικά και τις κατασκευές των μαστόρων της πέτρας. Το υλικό του Μουσείου αποτελεί μια συστηματική καταγραφή της τοπικής αρχιτεκτονικής, των υλικών κάθε περιοχής και των αισθητικών ρευμάτων των τριών τελευταίων αιώνων στα Βαλκάνια.

Κυριακή : «Μονοπάτι των πέτρινων γεφυριών». Πεζοπορία κατηφορικά από τα Λουτρά Αμαράντου (1.250μ.) με κατεύθυνση το χωριό του Αμαράντου ακολουθώντας το παλιό μονοπάτι πλάι στο μεγάλο και επιβλητικό  βράχο της Μπάμπας. Επιλογή ανάμεσα: α) Διασχίζουμε το χωριό του Αμαράντου (960μ.) με παραδοσιακά σπίτια, στενά σοκάκια, πετρόχτιστες βρύσες, το παλιό σχολείο τη μεγάλη εκκλησία του Αι Γιώργη, κτισμένη  από μαστόρους της περιοχής το 1897.  Συνεχίζουμε στο μονοπάτι για το χωριό της Αγίας Βαρβάρας, όπου εδώ συναντάμε το πρώτο πέτρινο μονότοξο γεφύρι της διαδρομής, του «Μύλου», που ενώνει τα δύο χωριά και οφείλει το όνομά του στον παλιό νερόμυλο που υπήρχε εκεί. Μικρή στάση στο χωριό, με το παραδοσιακό καφενείο κάτω από τη σκιά του αιωνόβιου πλάτανου και την εκκλησία του Αγίου Νικολάου χτισμένη το 1880,  διακοσμημένη με ξύλινο σκαλιστό τέμπλο και αγιογραφίες από Χιονιαδίτες αγιογράφους το 1883. Όποιος επιθυμεί μπορεί να μη συνεχίσει πεζοπορώντας την υπόλοιπη διαδρομή, να ξεκουραστεί στην Αγία Βαρβάρα, από παρακαπμτήριο μονοπάτι να επισκεφτεί τη "δενδροκλησιά" (εκκλησάκι στον κορμό υπεραιωνόβιου δένδρου) και να επιβιβαστεί στο πούλμαν Ω.Π.: 2-2.30, Β.Δ.: 1  ή β)Συνεχίζοντας στο μονοπάτι, ακολουθώντας τη ροή του Ζιάσιακα (παραπόταμος του Σαραντάπορου) συναντάμε το μονότοξο πέτρινο γεφύρι του «Γιάτσι» που είναι το ψηλότερο και μεγαλύτερο από τα τέσσερα γεφύρια που θα συναντήσουμε στην πορεία μας. Στη συνέχεια φτάνουμε στο γεφύρι της «Όρλας», και συνεχίζοντας στην παραποτάμια διαδρομή δίπλα στην κοίτη του Ζιάσιακα συναντάμε το τελευταίο πέτρινο γεφύρι της «Σμίξης», που όπως φανερώνει το ονομά του, είναι λίγο πριν την σμίξη του Ζιάσιακα με το Σαραντάπορο ποταμό. Το μονοπάτι συνεχίζει σε μικρό κάμπο για λίγο και στη συνέχεια κινείται για 20’ περίπου σε χωματόδρομο πριν καταλήξει στη συμβολή του με την άσφαλτο κοντά στη μεγάλη γέφυρα του Σαραντάπορου (500μ.) Κατά τη διάρκεια της διαδρομής υπάρχουν 1-2 μικρά τμήματα μήκους περίπου 2-3 μέτρων όπου χρειάζεται προσοχή (να αποφευχθούν από άτομα με ακροφοβία) Ω.Π.: 3.30-4, Υ.Δ.: -760, Β.Δ.: 2 (συνολικό μήκος διαδρομής 17χλμ.) 

Επίσκεψη (αν υπάρχει χρόνος) στην Ιερά μονή Μολυβδοσκέπαστης στην μεθοριακή γραμμή των συνόρων με την Αλβανία.

Συντονιστής δύσκολης πορείας: Στέλιος Ντσιαφέρης

Συντονιστής εύκολης πορείας: Ζωή Παπαευθυμίου